Όπως είπα και σε προηγούμενο άρθρο, μπορεί να σου φύγει αρκετός χρόνος στην Πάτρα πίνοντας καφέ, κάνοντας βόλτες (απ΄το να πας από το ένα μαγαζί στο άλλο), βγαίνοντας για ποτάκι ή μπυρίτσα ή χρησιμοποιώντας λίγες μετοχές ακόμα στο γράψιμο.
Αρχίζει να διαφαίνεται τα τελευταία 2 χρόνια ότι οι πατρινοί δεν βγαίνουν για ποτό όσο παλιότερα ή βγαίνουν λιγότερο ή είναι πιο επιλεκτικοί έχοντας πιο λίγες αλλά παράλληλα και πιο σταθερές επιλογές.
Αρχίζει να διαφαίνεται τα τελευταία 2 χρόνια ότι οι πατρινοί δεν βγαίνουν για ποτό όσο παλιότερα ή βγαίνουν λιγότερο ή είναι πιο επιλεκτικοί έχοντας πιο λίγες αλλά παράλληλα και πιο σταθερές επιλογές.
Προφανώς αναφέρομαι στην εποχή, που ενώ η πόλη βρίσκεται σε μια άσχημη οικονομική κατάσταση εδώ και πάρα πολλά χρόνια, έρχονται σαν σούπερ ήρωες οι μπυραρίες και μάλλον διασώζουν την κατάσταση, κατά ένα μέρος τουλάχιστον.Κατάσταση η οποία αφορά κυρίως, τη βιωσιμότητα των βραδινών μαγαζιών.
Βραδινά μαγαζιά που ανά διαστήματα κλείνουν, ξανανοίγουν ανακαινισμένα, με άλλο όνομα, περισσότερα χρώματα και με πρόσθετο κόστος.Όλα αυτά ίσως κάποτε να απέφεραν στους ιδιοκτήτες των μαγαζιών αυτών κέρδη αλλά δε νομίζω να συνεχίζουν να το κάνουν και αυτό φαίνεται στο κλείσιμο πολλών απ'αυτά.Σιγά σιγά άρχισε να μην είναι τόσο απαραίτητη η γκλαμουριά, οι πολλές γυαλιστερές ταπετσαρίες και οι πολυθρόνες 15 τετραγωνικά η κάθε μία.Οι απλοί και λιτοί χώροι πήραν θέση.Πέτρινα κτήρια με ξύλινο πάτωμα, κανονικές καρέκλες ή σκαμπό και καμιά φωτεινή ταμπέλα για να διαφημίζεται και η καλύτερη μπύρα του μαγαζού.Μέχρι και τα μπουκάλια μπύρας, αυτά τα φουτουριστικά βγήκαν απ'τη μόδα.Τώρα η βαρελίσα έχει την τιμητική της.Ξανθιά, μαύρη, weiss ή pilsner, κανένας ρατσισμός φέρνε μπυροσωληνοπότηρα να πίνουμε.Αυτή η επιτυχία προφανώς, αποδίδεται στις φθηνές τιμές και στην μεγάλη ποικιλία που περιέχει διάφορα είδη και προκαλεί αρκετή κατανάλωση.Σκέφτομαι ότι σε λίγο καιρό θα βλέπουμε κολλημένα χαρτάκια πάνω στις τζαμαρίες να αναγράφεται:"μπύρα lager δικιάς μας παραγωγής","μπύρα χύμα" ή σε συζητήσεις που θα γίνονται μέσα σε μπυραρίες να ακούς:"..'ντάξει μωρέ καλή είναι αλλά φτιάχνει μια μπυράρα ο θείος μου στο χωριό, με διαφορά η καλύτερη.Θα σου φέρω να δοκιμάσεις την επόμενη φορά...".
Ωστόσο μέσα σε αυτή την επιτυχία της κυριαρχίας της μπύρας ίσως να υπάρχουν και κάποια αρνητικά που υπάγονται σε λεπτομέρειες.Ένα απ'αυτά τα αρνητικά είναι οι ονομασίες.Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τις ξένες ονομασίες αλλά και μια ελληνική καλή θα ήταν.Για παράδειγμα γερμανικές ονομασίες, ούτε καν εύηχη δεν είναι η γλώσσα.Ιταλικές ονομασίες, έχω να αναφέρω αρκετές που θυμίζουν Chicago δεκαετίας '20, αν και αυτό δεν το θυμίζουν μόνο τα ιταλόφερτα ονόματα.Ονομασίες αμερικανιά λες και θαμώνες τους είναι η Carrie Bradshaw (ναι το googlara το όνομα) και το παρεάκι της.Καλό είναι να υπάρχουν όλα, αλλά να υπάρχει και κάτι πρωτότυπο μια φόρα.Μια καλή ιδέα θα ήταν να μαθαίναμε τα ονόματα των ιδιοκτητών και να λέγαμε, πάμε για μπύρα στο μαγαζί του Αυγουστή, του Πέτρου ή του Στάθη, πολύ πιο απλό και πιο λογικό.Αν και ξαναλέω αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες ειδικά για τα μαγαζιά που γεμίζουν.
Ελπίζω αυτή η εποχή να μην περάσει ως άλλη μια μόδα.Όχι αυτή της μπυραρίας αλλά των ωραίων και απλών χώρων.
Βραδινά μαγαζιά που ανά διαστήματα κλείνουν, ξανανοίγουν ανακαινισμένα, με άλλο όνομα, περισσότερα χρώματα και με πρόσθετο κόστος.Όλα αυτά ίσως κάποτε να απέφεραν στους ιδιοκτήτες των μαγαζιών αυτών κέρδη αλλά δε νομίζω να συνεχίζουν να το κάνουν και αυτό φαίνεται στο κλείσιμο πολλών απ'αυτά.Σιγά σιγά άρχισε να μην είναι τόσο απαραίτητη η γκλαμουριά, οι πολλές γυαλιστερές ταπετσαρίες και οι πολυθρόνες 15 τετραγωνικά η κάθε μία.Οι απλοί και λιτοί χώροι πήραν θέση.Πέτρινα κτήρια με ξύλινο πάτωμα, κανονικές καρέκλες ή σκαμπό και καμιά φωτεινή ταμπέλα για να διαφημίζεται και η καλύτερη μπύρα του μαγαζού.Μέχρι και τα μπουκάλια μπύρας, αυτά τα φουτουριστικά βγήκαν απ'τη μόδα.Τώρα η βαρελίσα έχει την τιμητική της.Ξανθιά, μαύρη, weiss ή pilsner, κανένας ρατσισμός φέρνε μπυροσωληνοπότηρα να πίνουμε.Αυτή η επιτυχία προφανώς, αποδίδεται στις φθηνές τιμές και στην μεγάλη ποικιλία που περιέχει διάφορα είδη και προκαλεί αρκετή κατανάλωση.Σκέφτομαι ότι σε λίγο καιρό θα βλέπουμε κολλημένα χαρτάκια πάνω στις τζαμαρίες να αναγράφεται:"μπύρα lager δικιάς μας παραγωγής","μπύρα χύμα" ή σε συζητήσεις που θα γίνονται μέσα σε μπυραρίες να ακούς:"..'ντάξει μωρέ καλή είναι αλλά φτιάχνει μια μπυράρα ο θείος μου στο χωριό, με διαφορά η καλύτερη.Θα σου φέρω να δοκιμάσεις την επόμενη φορά...".
Ωστόσο μέσα σε αυτή την επιτυχία της κυριαρχίας της μπύρας ίσως να υπάρχουν και κάποια αρνητικά που υπάγονται σε λεπτομέρειες.Ένα απ'αυτά τα αρνητικά είναι οι ονομασίες.Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τις ξένες ονομασίες αλλά και μια ελληνική καλή θα ήταν.Για παράδειγμα γερμανικές ονομασίες, ούτε καν εύηχη δεν είναι η γλώσσα.Ιταλικές ονομασίες, έχω να αναφέρω αρκετές που θυμίζουν Chicago δεκαετίας '20, αν και αυτό δεν το θυμίζουν μόνο τα ιταλόφερτα ονόματα.Ονομασίες αμερικανιά λες και θαμώνες τους είναι η Carrie Bradshaw (ναι το googlara το όνομα) και το παρεάκι της.Καλό είναι να υπάρχουν όλα, αλλά να υπάρχει και κάτι πρωτότυπο μια φόρα.Μια καλή ιδέα θα ήταν να μαθαίναμε τα ονόματα των ιδιοκτητών και να λέγαμε, πάμε για μπύρα στο μαγαζί του Αυγουστή, του Πέτρου ή του Στάθη, πολύ πιο απλό και πιο λογικό.Αν και ξαναλέω αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες ειδικά για τα μαγαζιά που γεμίζουν.
Ελπίζω αυτή η εποχή να μην περάσει ως άλλη μια μόδα.Όχι αυτή της μπυραρίας αλλά των ωραίων και απλών χώρων.